Μια περιήγηση που προσκαλεί τον επισκέπτη στην άγνωστη ενδοχώρα των Κυθήρων, συνδέοντας επτά παραδοσιακούς οικισμούς, δύο εκ των οποίων είναι προστατευόμενοι λόγω του αναλλοίωτου αρχιτεκτονικού τους χαρακτήρα. Η χωροθέτηση και η αρχιτεκτονική των οικισμών αυτών αποκαλύπτει τις ανάγκες και τον τρόπο ζωής των κατοίκων παλαιότερα. Τα περισσότερα χωριά είχαν χτιστεί κατά τέτοιο τρόπο ώστε να παρέχουν προστασία από τους ισχυρούς δυτικούς ανέμους αλλά και από τις συχνές πειρατικές επιδρομές που μάστιζαν το νησί κατά το Μεσαίωνα. Ξεκινώντας από τα Παλιά Αρωνιάδικα, η διαδρομή βαδίζει στα παλιά χτιστά μονοπάτια, οδηγώντας από τον έναν οικισμό στον επόμενο μέσα από αγροτικά τοπία σμιλεμένα από την ανθρώπινη παρουσία: ξερολιθιές, αλώνια, μαντριά, εκκλησιές. Οι μεσαιωνικοί αυτοί οικισμοί μοιάζουν με μικρά φρούρια, οχυρωμένα από τα περιμετρικά κτίρια με τους ενισχυμένους τοίχους και τα μικρά παράθυρα. Στα χωριά, η δόμηση είναι ‘ασφυκτική’, αφού τα κτιριακά συμπλέγματα συνωστίζονται ενωμένα μεταξύ τους, και οι κοινόχρηστοι χώροι περιορίζονται σε λίγα μικρά πλατώματα. Η διαδρομή διασχίζει τα φιδόσχημα στενά των οικισμών, περνά κάτω από καμάρες, δίπλα από επιβλητικά αρχοντικά, ερειπωμένα “λιτριβιδεία” (λιοτρίβια) και “καμινάκια” (σιδηρουργεία), όλα διακοσμημένα με πωριά (είδος πετρώματος) και αψιδωτές πόρτες. Σε κάποια εγκαταλελειμμένα σπίτια φαίνονται τα φουρνόσπιτα, οι λανοί (πατητήρια), οι στάβλοι, οι εσωτερικές αυλές και οι υπόλοιποι χώροι.